Faramarz Soleimani هر دکمه یی به منبع برقی ست متصل...ان روز ۲۷ اسفند ۱۳۶۰ را فراموش نمی کنم با دکترخسرونیستانی از بیمارستان رفتیم برادرش منوچهرنیستانی شاعر را برای اخرین بار ببینیم در خانه اش روی زمین در خاموشی خفته بود من خم شدم بوسه یی برپیشانی ی سردش نهادم مهری بر زندگی رنجور دوستم که در چهل و پنج ساله گی از دست رفت امروز می روم شعرکارخانه اش را باز می خوانم. م
با سینه ها رفاقت دیرین صبر و سل
با سینه ها رفاقت دیرین صبر و سل
No comments:
Post a Comment