بهمن بوستان BAHMAN BOUSTAN
در كوههاى تالش بود كه از اسپهبدخورشيد مازندران برايمان مى گفت
و دردوران دانشجويى هر بار كه در كوه هاى شميران شعردماونديه ى بهار را مى خواند با او دم مى گرفتيم و كتاب شعر شهادت است من كه در آمد در يادداشتى با اسم مستعار به نعل و به ميخ زد و بعد كه على ازدواج كرد و من نوه اش را توى بغلش گذاشتم و موهاى او سپيد تر شد
بهمن بوستان از همان جوانى ها عكاس خوبى هم بود و آن تكچهره ى توى كتابم در گشت دشت كار اوست كه در همان كوههاى تالش گرفته بود. يادش شاد على جان
